Neposredno u blizini betonskog mosta, na ulazu u Visoko, nalazi se staro mezarje. U ovom mezarju ukopavanja su počela početkom 18. vijeka, a završena u toku 1948. godine.
U tom mezarju je sahranjen i hafiz Husnija ef. Numanagić, tadašnji muderiz visočke medrese, a kasnije travnički muftija, kojem je ovdje podignuto i turbe.
Šejh Hadži Hafiz Husnija ef. Numanagić je rođen 1853. godine u Fojnici, od oca Ibrahima i majke Derviše. Pošto je rano ostao bez roditelja, njegova nana, plemenita Morićka ga je uzela sebi u Sarajevo, gdje je završio mekteb i postao hafiz. Svoje dalje školovanje nastavio je pred tadašnjim muderizom Misrijine medrese, šejhom Skenderpašine tekije u Sarajevu, poznatim učenjakom Šejh Arif ef. Kurdom.
Školovanje je nastavio u Istanbulu, a onda se uputio u Medinei muneveru i u tamnošnjoj medresi „Mahmudiji“ proučavao je nauku o hadisi-šerifu. Na koncu je otišao u Kairo, gdje se zadržao dvije godine slušajući predavanja tamošnjih učenjaka i produbljujući svoje već stečeno znanje. Kad se vratio u svoje rodno mjesto Fojnicu, odmah je postavljen za muderiza na tamošnjoj medresi. Njegova predavanja na medresi, vazovi, koje je održavao, kao i uopće njegova učenost i pravo islamsko vladanje, izazivali su opći interes kod tamošnjeg svijeta kojima je jako bio privržen, stekavši poštovanje.
Šejh hadži Husnija ef. Numanagić je kasnije prešao za muderiza visočke medrese „Ahmed efendije“ i tu je ostao do 1914. godine, kada je imenovan za muftiju u Travniku. Na položaju muftije je ostao do 1927. godine, kada je na vlastito insistiranje penzionisan.
Tri puta je išao na hadž, a zadnji put je hadž obavio 1899. godine. Nakon penzionisanja, hafiz Husnija ef. Numanagić se opet vratio u Visoko i tu ostao sve do preseljenja na ahiret, ranom zorom, u subotu 4. aprila 1931. godine. Istog dana, pokopan je u Visokom pokraj Velike ćuprije (kod današnjeg betonskog mosta). Nakon preseljenja na ahiret o muftiji Numanagiću su napisani brojni članci u kojima je prikazan njegov život i rad.
Hadži hafiz Husnija ef. Numanagić i Hadži šejh Behaudin Hadžimejlić smatraju se, možda, posljednjim velikim šejhovima u Bosni. Malo je poznato da je hafiz Husnija ef. Numanagić 13. maja 1904. godine svojim sredstvima osnovao tekiju u današnjoj ulici Oruča. Za ovu nakšibendijsku tekiju uvakufio je kuću sa dvorištem, bašču i dvije parcele zemlje, te druge zgrade koje su joj pripadale. Visočka ulica „ulica muftije Numanagića“ danas nosi njegovo ime.